Veel goedbedoelde participatietrajecten eindigen in protest en conflict. Mensen voelen zich niet gehoord en begrepen. Wat is er hier aan de hand? En vooral: hoe kan het beter? Een tweeluik: in deel 1 een analyse van de problematiek, in deel 2 drie goede voorbeelden om lessen uit te trekken.
Deel 1 Analyse en oplossingsrichtingen
Het begrip ‘inspraak’ is goed ingeburgerd in de Nederlandse praktijk van publieke besluitvorming. ‘Inspraak’ – het betrekken van bewoners of andere belanghebbenden bij een overheidsbesluit - is verankerd in de Algemene Wet Bestuursrecht (Awb). De nieuwe Omgevingswet benadrukt ook het belang van inspraak en participatie en stelt het zelfs deels verplicht. Toch zien we juist dat rondom situaties van inspraak en participatie vaak boosheid ontstaat. Mensen voelen zich niet gehoord en onbegrepen: ‘De overheid drukt het toch wel door.’ Accepteren burgers geen onwelgevallige voorzieningen in hun nabijheid en hebben we een land van NIMBY’s1 gecreëerd?
