In mijn column in het april/mei nummer heb ik het met u gehad over de focus op werk – of beter – over het ontbreken daarvan in de Participatiewet. Ik heb er voor gepleit dat de beste weg naar werk (net zoals in de WWB) weer de kortste wordt. Het is immers vanuit sociaal, financieel en economisch perspectief onverantwoord om mensen kansen te onthouden op de arbeidsmarkt. Iets wat volgens mij te vaak aan de hand is.
In mijn column in het april/mei nummer heb ik het met u gehad over de focus op werk – of beter – over het ontbreken daarvan in de Participatiewet. Ik heb er voor gepleit dat de beste weg naar werk (net zoals in de WWB) weer de kortste wordt. Het is immers vanuit sociaal, financieel en economisch perspectief onverantwoord om mensen kansen te onthouden op de arbeidsmarkt. Iets wat volgens mij te vaak aan de hand is.
Krampachtig
Nog te vaak worden werkzoekenden en bijstandsontvangers weggezet als een groep waar niets mee kan of die niets wil. Zo meldde de Volkskrant begin dit jaar dat uit onderzoek bleek dat slechts tien procent van de werkzoekenden daadwerkelijk zou kunnen werken. En recent stond in diezelfde krant dat circa vijftig procent van de bijstandsontvangers niet meer zou willen werken. Ik kan – en wil – me daar niet bij neerleggen. Ik weet zeker dat in de groep werkzoekenden meer talent zit dan wordt aangesproken.
