Het zijn van die weekenden die je voor geen goud had willen missen. In het laatste weekend van de vakantie hebben we een huisje gehuurd op het strand van Hoek van Holland.
Het zijn van die weekenden die je voor geen goud had willen missen. In het laatste weekend van de vakantie hebben we een huisje gehuurd op het strand van Hoek van Holland. ‘De dames’, zoals ik onze drie dochters liefkozend noem, zijn ook mee. Ze zijn inmiddels alle drie in de twintig, maar zo’n achterbank met giebelende meiden blijft altijd hetzelfde.
Als we op zondag geluncht hebben op de veel te drukke boulevard van Scheveningen, rij ik nog even met de familie door Moerwijk. Het is de buurt van mijn jeugd, die na dik veertig jaar compleet is veranderd. De portiekflats zijn afgesloten met een intercom, de buurtwinkels zijn goeddeels verdwenen en voor de gemeenschappelijke tuin achter onze flat zit een groot hek. ‘Kijk, hier heb ik het voetballen geleerd. Met potjes twintig tegen twintig, tot tegen zes uur alle moeders ons naar boven riepen om te eten.’ Mijn lieve moeder kwam uit Zwolle en dacht dat ze Nederlands sprak: ‘Eerk, boov’n koomn’, ging het dan hard door de tuin, waar wij zo plat mogelijk Jacobse & Van Es-Haags spraken. We woonden vier hoog, hadden weinig geld en waren zielsgelukkig met een plastic bal.
