Van alleen een bijstandsinkomen kun je niet rondkomen. Maar dat is ook niet het uitgangspunt van het inkomensbeleid. In de loop der jaren zijn er tal van andere vormen van inkomensondersteuning bijgekomen om huishoudens op het sociaal minimum toch te laten rondkomen.
Naast de al lang bestaande kinderbijslag zijn er heffingskortingen en toeslagen geïntroduceerd. Doel hiervan was om huishoudens met specifieke kosten specifieke ondersteuning te bieden in plaats van het verhogen van de algemene bijstand. Huishoudens met kinderen krijgen bijvoorbeeld ondersteuning in de vorm van kinderbijslag en een kindgebonden budget, huishoudens zonder kinderen niet. Bij verhoging van de algemene bijstand voor iedereen zou dat ook naar huishoudens gaan die niet die specifieke kosten hebben, en dat leidt tot inefficiënt gebruik.
In sommige gevallen bedragen de toeslagen en subsidies al een groot deel van het inkomen. Voor een alleenstaande ouder in de bijstand met twee kinderen in een gemiddelde huurwoning, bedragen de toeslagen en subsidies inmiddels de helft van het totaal besteedbare inkomen. En dan hebben we het alleen nog over de landelijke ondersteuning. Daarnaast bieden gemeenten ook nog lokaal ondersteuning.
Maar laten we de kwestie dan anders benaderen: is de bijstand aangevuld met alle toeslagen waar het huishouden recht op heeft, voldoende om van rond te komen?
