Wethouders sociaal domein van grote en kleine gemeenten1 en vertegenwoordigers van Rijk2 en VNG bespreken aan de Strategische Casustafel periodiek3 casussen uit de gemeentelijke praktijk. Het gaat over gevallen waarin de gewenste aanpak schuurt met wet- en regelgeving. Doel is systeemleren4: mogelijke verbeterpunten in het systeem identificeren en daar oplossingen voor vinden.1234
De situatie uit het kader is een voorbeeld van een casus die is besproken aan de Strategische casustafel. Niet om die op te lossen, dat is allang gedaan. Maar om met collega-wethouders te sparren over wat het betekent om integraal en preventief te werken in het sociaal domein. Wat betekent dat voor het collegiaal bestuur, voor de verantwoording aan de raad en voor het mandaat aan de uitvoering? Een intervisie-achtig gesprek dat ook handvatten voor systeemverbetering oplevert. Een van de wethouders vertelt dat zij aan de urgentiecommissie een nieuw en breder afwegingskader heeft meegegeven, waardoor ruimte en houvast is gecreëerd om in dit soort gevallen verantwoorde keuzes te maken.
Schrijnende situatie?
De heer B. woont samen met zijn tweede vrouw en hun dochtertje van anderhalf in een tweekamer appartement. Drie zonen uit een eerder huwelijk wonen in gemeente X bij zijn ex-vrouw, die psychische problemen heeft. Als die problemen escaleren besluit B. zijn zoons in huis te nemen om te voorkomen dat zij in de jeugdzorg belanden. Al snel blijkt de woonruimte veel te krap en ontstaan gedrags- en ontwikkelingsproblemen en overlast voor de buren. De heer B. doet zijn uiterste best om de situatie hanteerbaar te houden, maar het is duidelijk dat de problemen zullen verergeren als er geen oplossing voor de woonsituatie komt. Een verzoek om een urgentieverklaring voor een ruimere woning wordt afgewezen op grond van vigerende criteria. De situatie is nog niet schrijnend genoeg. Ook een tweede verzoek strandt. De casemanager legt het geval voor aan de portefeuillehouder Zorg en Welzijn.
