In dit artikel staat het verhaal van ex-gedetineerde mevrouw A. centraal. Haar detentie heeft veel teweeg gebracht. Voor haar grieven vond ze geen gehoor bij instanties. Medewerkers van de Nationale ombudsman organiseerden daarom een gesprek tussen haar en diverse professionals: beleidsmakers en uitvoerders. Dat bleek uiterst leerzaam.
Mevrouw A. had een fout gemaakt door zich geld toe te eigenen van een vereniging waar ze vrijwilligerswerk deed, om zo van haar schulden af te kunnen komen. Ze had open kaart gespeeld naar betrokkenen en er was een regeling getroffen om alles terug te betalen. Toen iemand toch aangifte deed van verduistering is er een trein gaan rijden die niet meer te stoppen bleek. Mevrouw A. moest tweeënhalve maand zitten, door omgezette vonnissen en diverse maatregelen.
De dag van haar arrestatie staat in haar geheugen gegrift. Ze was op de terugweg van haar ouders. Haar moeder moest als gevolg van Parkinson en dementie naar een verzorgingstehuis. Dat stemde mevrouw A. verdrietig. Toen kwam het sms'je van haar man: 'Er staat politie voor de deur en ze willen je meenemen!' Ze reed naar huis. Op tweehonderd meter van huis werd ze klemgereden door een politiebusje. De halve buurt stond buiten te kijken. Mevrouw A. moest in het politiebusje plaatsnemen. Ze mocht geen kleding of identiteitsbewijs ophalen. Nog tien eindeloos durende minuten bleef het busje staan. Ondertussen was haar man hysterisch aan het huilen. Mevrouw A. maakte zich vanwege zijn psychiatrische problematiek enorm veel zorgen over zijn welzijn. Niet voor niets was ze zijn mantelzorger. De agenten vertelden haar man niet waar ze haar heen brachten. Achteraf bleek dat haar man pas na een week te horen kreeg waar zij was. Achteraf bleek ook dat mevrouw A. ten onrechte geen oproep had gekregen om zich zelfstandig te melden bij de Penitentiaire Inrichting (PI). De politie wist niet anders dan dat zij te maken had met iemand die haar straf wilde ontlopen. Hierdoor werd mevrouw A. geplaatst op een zware afdeling met langgestraften. Toen na een week bleek dat er een verkeerd beeld over haar was ontstaan, werd ze overgeplaatst naar een afdeling met meer vrijheden. Daarvandaan kon ze eindelijk haar man bellen.
