Hoe zit het juridisch kader rondom vroegsignalering en privacy in de jeugdketen eigenlijk in elkaar? Professionals die werkzaam zijn met jeugd, zijn regelmatig huiverig om gegevens te delen. Het is de vraag of deze angst juridisch gezien terecht is. Dat zullen we beantwoorden aan de hand van een casus.
Jonas Pieters (naam is gefingeerd) is elf jaar en zit in groep acht van de basisschool. Zijn jongere broertje zit in groep zes van dezelfde school. Hun ouders zijn twee jaar geleden uit elkaar gegaan. Hun vader is daarna naar Canada geëmigreerd.
Om rond te kunnen komen, werkt de moeder van het gezin fulltime en op onregelmatige tijdstippen in de thuiszorg. Daarnaast is zij mantelzorger voor haar ernstig zieke moeder. Gevolg hiervan is dat er regelmatig geen toezicht op de kinderen is.
Sinds een half jaar is Jonas uitdagend en verbaal agressief naar zijn leerkracht. De leerkracht wil zijn zorgen hierover met moeder bespreken. Er zijn meerdere gesprekken gepland, maar deze worden steeds op het laatste moment afgezegd vanwege de gezondheidssituatie van de moeder van mevrouw Pieters of vanwege een extra werkdienst.
