De Hulpkaart is een papieren, opvouwbaar kaartje, zo groot als een bankpas, dat past in een portemonnee. Hij is er voor alle mensen die in een situatie kunnen komen waarin ze de regie kwijt zijn of geen woorden kunnen geven aan wat zij willen. De Hulpkaart kan helpen om de inclusieve samenleving een stap dichterbij te brengen.
Op een Hulpkaart leg je vast hoe anderen het best met je om kunnen gaan in een situatie waarin je dat zelf niet kunt. Dat kunnen hele simpele dingen zijn zoals: 'Blijf rustig praten tegen mij en herhaal wat je zegt', of: 'Blijf in de buurt, maar geef me de gelegenheid om tot mezelf te komen.' Het kunnen ook zorg gerelateerde onderwerpen zijn, zoals voorgeschreven medicatie, of een telefoonnummer van iemand die de kaarthouder vertrouwt. Zo weet iedereen die de Hulpkaart leest meteen wat te doen, zodat zaken niet onnodig uit de hand lopen.
In dit artikel gaan we in op het waarom van de Hulpkaart; staan we stil bij het UMC Utrecht project 'Evaluatie en doorontwikkeling van de Hulpkaart/Crisiskaart'; en geven we de resultaten van een Hulpkaart implementatie pilot, uitgevoerd bij GGZ Eindhoven. Afsluitend bespreken we wat de rol van gemeenten kan zijn bij de verspreiding van de Hulpkaart.
