Multiprobleemdossiers leveren al sinds jaar en dag hoofdbrekens op. De verkokerde wetgeving en uitvoering maakt stroomlijning en regie lastig. De voorgenomen Wet aanpak meervoudige problematiek moet dat makkelijker maken. Maar in de Algemene wet bestuursrecht (Awb) staat al een prima bruikbare coördinatieregeling. Dat vraagt geen hogere wetenschap, maar is gewoon een kwestie van toepassen.
DOOR Gjalt Schippers
Foto: iStock.com/vladimirzapletin
Iedere professional in het sociaal domein kent dossiers van huishoudens waar meerdere problemen samen komen, zoals bijstand, zorg, en schulden. Vaak blijft het daar niet bij, omdat op gemeentelijk niveau niet alles in beeld is. Dergelijke dossiers zijn er op verschillende afdelingen binnen dezelfde overheidsorganisatie. De sociale dienst regelt de bijstandsuitkering; de Wmo de zorgvoorzieningen; schuldhulpverlening kijkt of er iets gedaan kan worden aan de problematische schuldsituatie, enzovoort. Het maakt dat een burger vaak meerdere formulieren in moet vullen, bewijsstukken moet overleggen en dito beschikkingen in de bus krijgt. Deze zogenoemde multiproblematiek dossiers leveren al sinds jaar en dag hoofdbrekens op. Immers, wat voor de bijstand een goede beslissing is, kan tegenwerken binnen een ander vakgebied. Denk aan een opgelegde arbeidsverplichting onder de Participatiewet, daar waar vanuit schuldhulpverlening stabilisatie geboden is. De vakgebieden zijn lang niet altijd van elkaars acties en bemoeienis op de hoogte. Het maakt dat er nog al eens wat mis gaat. Gevolg? Burgers die soms door meerdere instanties van de overheid thuis bezocht worden maar die elk van elkaar niet weten dat zij met eenzelfde gezin/probleem bezig zijn. Tel daar de complexiteit van de regelgeving nog maar bij op.
