Vaak krijg ik de vraag: wat maakt Roermond nu een dementievriendelijke stad? En nog vaker: waarom is dit nodig? Als twintig procent, dat is één op de vijf, van je inwoners dementie krijgt, is het dan eigenlijk niet gewoon noodzakelijk dat je een dementievriendelijke stad of gemeente bent? Voor mij is het dan ook geen vraag of je een dementievriendelijke gemeente bent, maar hoe je er een kunt zijn. En dat zit in ons allemaal. Want die gemeente, die stad of straat, dat is niet alleen de wethouder of een ambtenaar. Dat zijn wij, en allemaal kunnen we een steentje bij te dragen om onze inwoners met dementie zo goed mogelijk te laten leven in onze stad. Vandaag voor je buurvrouw, maar morgen misschien voor jezelf of je partner.
Aanpakkers in Roermond
Roermond is een stad van dingen doen. We gaan aan de slag en problemen pakken we aan. Zijn inwoners met dementie dan een probleem? Nee, integendeel. We koesteren en waarderen hen zoals elke inwoner. Wat wel een vraag kan zijn, zijn de mogelijkheden voor mensen met dementie om te blijven deelnemen aan het maatschappelijk leven? Na de diagnose dementie lijkt de wereld zich te sluiten, de omgeving reageert anders en activiteiten worden minder of zijn alleen nog maar gericht op de doelgroep dementie. Maar iedereen, ongeacht welke diagnose je krijgt, wil eigenlijk gewoon blijven meedoen. Mee blijven doen in je vertrouwde omgeving, bij je club blijven of zelfstandig een boodschap doen. Dat vereist soms aanpassingen, begrip, kennis van dementie en praktische handreikingen. In Roermond hebben we dit breed aangepakt. Door iedereen in de leefwereld van mensen met dementie te betrekken. Mantelzorgers, partners, winkelpersoneel en verenigingen. Samen met alle partners in onze gemeente hebben we deze beweging in gang gezet. Ik ben er dan ook ontzettend trots op dat iedereen binnen het netwerk hiermee aan de slag is gegaan en zich blijft inzetten om een dementievriendelijke stad te zijn. Dementievriendelijk is geen pop-up verschijnsel, maar een blijvende beweging die we samen mogelijk maken.
Meedoen!
Samen met inwoners met dementie en hun naasten kijken wat nodig is en vooral wat wel kan. Een mooi voorbeeld vind ik de fervente fietser. Deze inwoner met dementie ging altijd wandelen met een vrijwilliger. Nu dat fysiek niet meer gaat, zijn ze op de fiets gestapt. Het wekelijkse fietsuitje, samen op de duofiets, is voor deze inwoner een prachtig moment in de week. Heerlijk in de buitenlucht een activiteit ondernemen die je altijd graag hebt gedaan. Dementie hoeft niet het einde te zijn van je hobby’s of activiteiten die je graag onderneemt. Samen kunnen we een alternatief zoeken. Hoe kan ik, met misschien een kleine aanpassing, datgene blijven doen wat ik altijd graag deed.
Van dementievriendelijk naar seniorvriendelijk
Steeds meer komen we tot het inzicht dat een stad waar het goed leven is voor mensen met dementie, een stad is waar het goed leven is voor iedereen. We maken de doorontwikkeling naar Seniorvriendelijk Roermond. Een mooi voorbeeld daarvan zijn de Doe Mee Weken, die 17 september zijn gestart. Bijna vier weken lang kunnen senioren deelnemen aan meer dan 40 activiteiten die dwars door de hele gemeente worden georganiseerd. Mensen kunnen elkaar ontmoeten, ervaringen uitwisselen en gewoon een fijne tijd hebben. Hopelijk motiveren we mensen hiermee om actief te blijven en anderen te ontmoeten. We zien dat bijvoorbeeld ook bij de inloop voor mensen met dementie en hun naasten. Mensen gaan ook op andere dagen met elkaar afspreken. Zo kun je elkaar steunen, ervaringen uitwisselen en vaak is het ook gewoon veel fijner om samen erop uit te gaan. De drempel is dan toch veel lager.
Verplicht aan onze inwoners
Als overheid, en als bestuurder, sta ik voor de belangen en voor het welzijn van onze inwoners. Ik vind het belangrijk dat we een stad zijn waar iedereen mee kan doen en niemand aan de kant hoeft te staan. Een stad waar je je als inwoner thuis voelt, je op je gemak voelt ongeacht wie je bent, daar gaat het om! Dat stimuleert mij elke dag weer om de juiste dingen te doen samen met alle inwoners. Daarom wil ik iedereen oproepen: kijk wat jij kunt doen in jouw omgeving. Klein of groot, het is enorm waardevol. Met steeds meer mensen die de diagnose dementie krijgen, een niet te genezen en progressieve ziekte, moeten we aan de slag om er alles aan te doen dat zij midden in die samenleving kunnen blijven staan. En om dan terug te komen op de vraag: ‘zinloos of zinvol’, zeg ik volmondig zinvol. Sterker nog, een verplichting aan onze inwoners om goed voor hen te zorgen ongeacht hun achtergrond, status of diagnose: iedereen doet mee!
Marianne Smitsmans is wethouder sociaal domein, gezondheid en diversiteit.
