Het is niet met zekerheid te zeggen dat ik vanaf nu gevrijwaard blijf van ernstig verward zijn. De vooruitzichten zijn niettemin goed. Toch blijft er een kans dat het misgaat. Die kans is er voor ieder mens. Een ingrijpende gebeurtenis kan de boel overhoop gooien. Een onverwerkt trauma steekt de kop op. Of een langzaam slopend proces krijgt je in de greep. Misschien is het al bezig.
Het is niet met zekerheid te zeggen dat ik vanaf nu gevrijwaard blijf van ernstig verward zijn. De vooruitzichten zijn niettemin goed. Toch blijft er een kans dat het misgaat. Die kans is er voor ieder mens. Een ingrijpende gebeurtenis kan de boel overhoop gooien. Een onverwerkt trauma steekt de kop op. Of een langzaam slopend proces krijgt je in de greep. Misschien is het al bezig.
Liever niet. Maar stel dat.
Ik zou in de eerste plaats willen dat mijn naasten tegen mij in bescherming worden genomen. Een opname ligt dan voor de hand, ondanks dat er weinig zo verwarrend is als een afdeling waar alom verwarring heerst. Enige tijd, indien nodig, in een isoleercel is een goede optie. Voor mij althans. Daar zou ik geen bezwaar tegen hebben. Daarnaast mag er in de psychiatrie meer aandacht zijn voor het verhaal van de cliënt, maar niet in mijn tijden van crisis. Het verhaal van dat moment is te geladen, vol van vuur. Daar moet ik bij vandaan. Ik wil dat mensen me helpen in het hier en nu te blijven. Juist als ik afdwaal naar mijn recente avonturen in een andere dimensie is dat hard nodig. Overigens zou ik het op prijs stellen als men tot het uiterste gaat mij te overtuigen van het belang van een vrijwillige opname.
