Een inclusieve arbeidsmarkt waarin óók mensen met een beperking volwaardig kansen krijgen om mee te doen. Wat dat betekent, staat opnieuw ter discussie, nu het kabinet met een voorstel voor loondispensatie is gekomen.
Een inclusieve arbeidsmarkt waarin óók mensen met een beperking volwaardig kansen krijgen om mee te doen. Wat dat betekent, staat opnieuw ter discussie, nu het kabinet met een voorstel voor loondispensatie is gekomen. Ik vind het belangrijk dat werknemers met een beperking een volwaardige baan hebben, met daarbij horend salaris, inclusief recht op WW en pensioen. Zodat ze hetzelfde worden behandeld als hun collega’s en dus niet ‘anders’ zijn vanwege hun beperking.
Daarom ben ik tegen het instrument loondispensatie. Met loondispensatie krijgen werknemers met een beperking alleen salaris voor de productiviteit die ze leveren. De rest van het inkomen moet worden aangevuld vanuit een bijstandsuitkering.
Wat betekent dat voor mensen met een beperking? Het betekent dat ze hun leven lang afhankelijk blijven van een uitkering. Dat ze nauwelijks WW en geen pensioen opbouwen. En dat ze worden opgezadeld met een hoop administratief gedoe, zoals maandelijkse verrekeningen: de inkomsten van de partner en elke wijziging in loonwaarde kan consequenties hebben voor salaris en uitkering. Dat is complex en een recept voor fouten. Met als gevolg terugvorderingen, en grotere kansen op het ontstaan van schuldsituaties.
