Stelt u zich voor: meneer Nescio, 53 jaar oud, zit langdurig werkloos thuis. Zijn huwelijk staat onder druk en in een poging de stress te verminderen gaat hij drinken.
Stelt u zich voor: meneer Nescio, 53 jaar oud, zit langdurig werkloos thuis. Zijn huwelijk staat onder druk en in een poging de stress te verminderen gaat hij drinken. Zijn sociale netwerk wordt kleiner omdat hij zich schaamt. Hij krijgt betalingsachterstanden bij de zorgverzekeraar en bij zijn verhuurder. Zijn kinderen presteren slechter en vertonen gedragsproblemen op school. De zoektocht naar een baan verloopt moeizaam en weldra komt de woonzekerheid in gevaar. Voor professionals binnen het sociaal domein is dit beslist geen ongebruikelijke casus. Zij zien meneer Nescio dagelijks en in vele gedaanten.
Vóór de decentralisaties kwam het totaalplaatje van de verschillende problemen in deze casus nauwelijks boven water. De rijksoverheid was verantwoordelijk voor zowel het zorgtraject als eventuele opname in een instelling. De problematiek en de oplossingen voor dit gezin kwamen voorbij op allerlei tafels, maar dit voltrok zich voor een groot deel buiten het blikveld van de gemeente.
