De aandacht voor de problematiek rondom schulden heeft een hoge vlucht genomen. De traditionele maatregelen om zoveel mogelijk en zo snel mogelijk betaald te krijgen, werken niet. Te vaak raken schuldenaren van de regen in de drup. Een andere benadering is noodzakelijk. Maar dat is niet vanzelfsprekend en gaat gepaard met een cultuuromslag.
Zorgverzekeraar CZ heeft vijf jaar geleden haar benadering radicaal veranderd. In de beginjaren van de financiële crisis liep het aantal verzekerden in de wanbetalersregeling jaarlijks steeds verder op. Deze regeling hield een boeteregime in. Verzekerden die hun premie niet betaalden, werden overgeheveld naar een overheidsregime en betaalden maandelijks zestig euro (per 1 juli 2016 dertig euro) meer en hun schuldpositie bleef gelijk en verbeterde dus niet. Dit regime was een doorn in het oog van de Raad van Bestuur van CZ. De intentie van de wet om mensen niet onverzekerd te laten zijn was bereikt, maar de prijs die deze klanten er voor moesten betalen was buiten proportie. De primaire visie om vanuit het solidariteitsbeginsel de zorg betaalbaar te houden, werd hier onrecht aangedaan. Dit moest veranderen. Sinds we vijf jaar geleden startten met de nieuwe benadering, hebben we veertig procent minder mensen in de wanbetalersregeling.1
