Nieuw aanbestedingsinstituut mobiliteit voor beter zorgvervoer: Doorbreken negatieve spiraal

Bij aanbestedingen in het taxi- en zorgvervoer draait het geregeld alleen om de laagste prijs. Er wordt wel kwaliteit gevraagd, maar bij gunning gaat het uiteindelijk toch vaak om wie de laagste prijs biedt. Omdat vervoerders soms koste wat het kost een opdracht willen hebben of behouden, of omdat een opdrachtgever de prijs te zwaar laat meewegen, wordt er te scherp ingeschreven. Onderzoek van het Sociaal Economisch Onderzoek (SEO) uit Amsterdam laat dat ook zien (‘de vloek van de winnende taxi’, waarover in een eerdere uitgave van Sociaal Bestek al werd geschreven).² Het vervoer wordt vaak onder kostprijs gereden waardoor de ondernemer verlies draait of zelfs failliet gaat. Ook de arbeidsvoorwaarden van werknemers staan onder druk. En werken steeds minder mensen in vaste dienst, omdat een werkgever niet weet of deze over twee tot drie jaar nog wel genoeg werk heeft. Bovendien werkt de transitievergoeding, die door de komst van de Wet werk en zekerheid (Wwz) is ingevoerd, in de taxibranche averechts.³ De afgelopen drie jaar gingen 36 taxibedrijven failliet en werden 4.512 dienstverbanden beëindigd.

De situatie in het taxi- en zorgvervoer is goed te vergelijken met die van de thuiszorg waar de afgelopen jaren veel over is gesproken en gepubliceerd. Het gaat in het zorgvervoer om kwetsbare groepen: ouderen, mensen met een beperking, leerlingen en patiënten. Als ondernemers en werknemers onder te grote druk komen te staan, gaat dat ten koste van de kwaliteit van de dienstverlening aan deze kwetsbare groep.

Om uit de neerwaartse spiraal te komen, hebben sociale partners in de taxibranche de handen ineen geslagen en in januari 2017 het Aanbestedingsinstituut Mobiliteit (AIM)⁶ opgericht. Om op die manier gezamenlijk richting opdrachtgevers aan te geven wat belangrijk is bij aanbestedingen in het taxi- en zorgvervoer.