Tot eind september reisde het Aanjaagteam Verwarde Personen door het land. Hun inzet moet er toe leiden dat alle Nederlandse gemeenten een ‘sluitende aanpak’ hebben van zorg en ondersteuning voor verwarde personen. Maar wie zijn die mensen eigenlijk? De Kafkabrigade1 bracht de wandel van vier heel verschillende mensen door overheidsinstanties en zorginstituties in kaart.1
Begin 2015 bracht de politie veelvuldig in het nieuws dat het aantal incidenten dat zij registreren als een ‘verward persoon’ al jaren sterk toeneemt. In dezelfde periode liep Tarik Z. letterlijk het NOS journaal binnen en kaapte de uitzending. Vorig jaar juni concludeerde de commissie Hoekstra dat in het onderzoek naar de moord op Els Borst ‘alles mis ging wat mis kon gaan bij politie, het Openbaar Ministerie en de Geestelijke Gezondheidszorg.’ De – toen nog – verdachte Bart van U. had al jaren last van waanbeelden. Later dat jaar kwamen ook het Leger des Heils, de corporaties en anderen met berichten over toenemende problemen met verwarde personen. In september vorig jaar stelden VNG, VWS en VenJ gezamenlijk het Aanjaagteam Verwarde Personen in, met leden uit cliëntenvertegenwoordiging, zorgverzekeraars, politie, gemeenten en de ggz. Maar om wie gaat het eigenlijk? En zijn er inderdaad steeds meer incidenten met verwarde personen?
Dit zeggen betrokkenen:
‘Vroegsignaleren blijkt niet het probleem, handelen naar signalen, dát is het probleem.’
