In dit nummer van Sociaal Bestek waarin veel aandacht wordt besteed aan armoede en schulden is dat een intrigerende vraag. De evaluatie van de Wgs is verschenen en de WRR publiceerde Verkenning 33 over problematische schulden. En als je de media een beetje bijhoudt, dan hou je je hart vast voor de toekomst. Volgens het Nibud bijvoorbeeld gaat een kwart van de nu 65-minners het niet redden met hun pensioen.
In dit nummer van Sociaal Bestek waarin veel aandacht wordt besteed aan armoede en schulden is dat een intrigerende vraag. De evaluatie van de Wgs is verschenen en de WRR publiceerde Verkenning 33 over problematische schulden. En als je de media een beetje bijhoudt, dan hou je je hart vast voor de toekomst. Volgens het Nibud bijvoorbeeld gaat een kwart van de nu 65-minners het niet redden met hun pensioen. Maar laten we in het hier en nu blijven.
Uit de reactie van de staatssecretaris op het evaluatierapport valt niet op te maken dat ook nu veel mensen het water tot aan de lippen staat. Is er nog hoop voor het half miljoen Nederlandse huishoudens met niet meer te hanteren schuldproblemen? De reactie van de staatssecretaris eindigt geruststellend: ‘De uitvoering van de schuldhulpverlening moet en kan beter. (…) Ik zal u informeren over de uitvoering van de hierboven genoemde maatregelen.’ Alle tijd van de wereld om hier en daar nog wat te sleutelen. Ik probeer nog steeds te geloven dat de overheid er is voor de burger, maar de evaluatie van vier jaar Wgs stemt me niet vrolijk. Waarom bijvoorbeeld ontneemt de overheid burgers kansen om hun recht te halen? Ben je met schulden opeens een ander soort burger? Als je een aanvraag indient en die wordt afgewezen dan ontvang je geen beschikking en kun je naar een rechterlijke toetsing fluiten. Ook als starre en onbeweeglijke schuldeiser maakt de overheid het haar burgers niet gemakkelijk. Waarom neemt de overheid de leuze van de Belastingdienst – leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker – eigenlijk niet als uitgangspunt voor dienstverlening aan de burger?
