Voor de één is het een wondermiddel, voor de ander doet het meer kwaad dan goed: anoniem solliciteren. In de praktijk ligt het uiteraard veel genuanceerder. Dat blijkt wel uit de recente experimenten in Den Haag en Utrecht, die de discussie hebben aangezwengeld.
Discriminatie op de arbeidsmarkt staat hoog op de agenda. Waar je een aantal jaar geleden mensen nog moest overtuigen dat werving en selectieprocedures niet altijd even eerlijk en objectief werden afgehandeld, is het bestrijden van arbeidsmarktdiscriminatie nu campagnethema geworden. Uit tal van onderzoeken blijkt dat alleen een ‘verkeerde’ naam, geboortedatum of geslacht op je CV al voldoende is om de kans op een sollicitatiegesprek te laten afnemen.
Een vaak genoemde oplossing is anoniem solliciteren. Die maatregel is zelfs onderdeel geworden van de stemwijzer voor de Tweede Kamerverkiezingen. De laatste jaren is er actief mee geëxperimenteerd: in Den Haag, in Utrecht, en in andere gemeenten. Veel ervaring en praktijkkennis dus, zou je zeggen. Toch bestaan er nogal wat hardnekkige misverstanden. De uitkomsten van ons monitoronderzoek in Den Haag en Utrecht1 scheppen duidelijkheid.
