De inclusieve arbeidsmarkt is een uitdaging waar werkgevers en dienstverleners gezamenlijk voor staan. De Participatiewet, de banenafspraak en de mogelijke invoering van loondispensatie maken het niet eenvoudig. Hoe wordt de inclusieve arbeidsmarkt een succes?
Blijft het bij dromen, of kunnen we gezamenlijk optrekken met gerichte daden? Die vraag stond eind april centraal in een door Ecorys georganiseerde kennissessie over de inclusieve arbeidsmarkt.1 Samen met onder andere sectororganisaties, ministeries, gemeenten, regionale- en sociale werkbedrijven en HR-dienstverleners, gingen we in gesprek over knelpunten en oplossingsrichtingen voor de inclusieve arbeidsmarkt. Dat is een arbeidsmarkt die toegankelijk is en kansen biedt voor iedereen, onafhankelijk van achtergrondkenmerken zoals migratieachtergrond, leeftijd of arbeidshandicap.
Imperfecties
Als we de inclusieve arbeidsmarkt benaderen vanuit het perspectief van een markt met vraag en aanbod, lopen we tegen een aantal knelpunten aan. Kijkend naar de vraag naar arbeid zien we een tekort aan geschikte banen voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, is er sprake van verdringing (het creëren van een inclusieve arbeidsplaats gaan ten koste van een reguliere arbeidsplaats) en vormen de kosten van arbeid een belemmering voor werkgevers (onder andere door loondoorbetaling bij ziekte en het ontslagrecht). Daarnaast is er sprake van (onbewuste) discriminatie in het wervings- en selectiebeleid en is inclusiviteit vaak geen onderdeel van het strategisch HR-beleid van werkgevers. Zodra het economisch minder gaat met organisaties, verdwijnt inclusiviteit weer van de agenda.
