Er bestaat wel veel onderzoek over de effecten van schuldhulpverlening, maar nog nauwelijks over de wijze waarop de toegang is geregeld. Nu is er nieuw onderzoek dat gemeenten helpt bij beleidskeuzes.
DOOR Annika Meekel
Vanaf 2004 ben ik werkzaam binnen de schuldhulpverlening en ik ben er altijd van overtuigd geweest dat de schuldhulpverlening mooie kansen biedt voor mensen met financiële problemen. Ik heb als auditor bij de NVVK [1] veel organisaties bezocht en de bevlogenheid en professionaliteit van de schuldhulpverleners die ik daarbij ben tegengekomen, bevestigden keer op keer mijn indruk dat een eenmaal lopend schuldhulpverleningstraject doorgaans leidt tot een oplossing van de financiële problemen. Schuldhulpverleners kennen hun cliënten en doen graag alles wat binnen hun mogelijkheden ligt om een succesvolle regeling tot stand te brengen. Toch is een oplossing niet voor iedereen weggelegd. Dat blijkt uit cijfers die we inmiddels allemaal kennen en helaas ook uit de negatieve geluiden die we regelmatig horen over de gemeentelijke schuldhulpverlening. In mijn werk heb ik natuurlijk dossiers gezien waarin dingen mis zijn gegaan (en vaak alweer zijn rechtgezet) en trajecten die niet soepel lopen, maar dit zijn echt uitzonderingen.
