‘Het klinkt een beetje als een escort’, zei een kritische gesprekspartner toen wij tweeënhalf jaar geleden ons concept toetsten bij een brede groep betrokkenen.
‘Het klinkt een beetje als een escort’, zei een kritische gesprekspartner toen wij tweeënhalf jaar geleden ons concept toetsten bij een brede groep betrokkenen. ‘Gezelligheid op bestelling’ en ‘betaald gezelschap’ waren voorbeelden van de prikkelende termen die wij gebruikten voor een pilot waarbij ouderen tegen een eigen bijdrage van 9,50 euro per uur bezoek kregen van een jongere (15-25 jaar) voor het ondernemen van betekenisvolle activiteiten. Met de term betekenisvol bedoelen we dat de activiteiten voor vooral de oudere zinvol zijn. Denk hierbij aan bewegen, het uitbreiden van het sociaal netwerk, ICT-vaardigheden aanleren, et cetera. De kracht van generatie overstijgende verbindingen werd tijdens de pilot goed zichtbaar. Stichting JOW! werd geboren en ging groeien. En hoe gek het misschien ook klinkt; de factor van 9,50 euro was daarin belangrijk.
Ruggengraat
Er zijn initieel twee belangrijke redenen om een eigen bijdrage te vragen aan ouderen voor de inzet van jongeren. Ten eerste omdat wij als organisatie hiermee een zekere mate van onafhankelijkheid kunnen waarborgen. We hoeven niet volledig afhankelijk te zijn van subsidies, waardoor we een continu activiteitenaanbod kunnen garanderen, wat de ruggengraat van de organisatie vormt.
