Ik heb in mijn leven, zowel privé als professioneel, meerdere malen meegemaakt dat iemand zo vast liep dat die persoon uiteindelijk geen weg meer zag om te gaan in deze wereld. De eerste keer maakte veel indruk; een schoolvriendinnetje vond haar eigen vader.
Ik heb in mijn leven, zowel privé als professioneel, meerdere malen meegemaakt dat iemand zo vast liep dat die persoon uiteindelijk geen weg meer zag om te gaan in deze wereld. De eerste keer maakte veel indruk; een schoolvriendinnetje vond haar eigen vader. We waren negen. Ik kwam vaak bij haar thuis. Mijn ouders waren bevriend met haar ouders. Later hoorde ik meer over de situatie. Relationele problemen, een vastgelopen loopbaan en een beladen familiegeschiedenis.
Van 2006 tot 2011 werkte ik voor de ggz instelling Dimence. Elk jaar waren er mensen die, hoewel in zorg, de ultieme uitweg kozen. Want dat is denk ik vaak hoe iemand dat zelf ervaart. Een uitweg van gedachten die niet meer zijn te stoppen, die één richting opgaan. ‘Gifgas in het hoofd’ hoorde ik ooit iemand zeggen. Wat de reden, of redenen ook mogen zijn. En dat kunnen er veel zijn. Professionals die werken in de ggz kennen dit trieste fenomeen maar al te goed.
